Charlotte De Paepe - I can do anything, except make insulin
Charlotte De Paepe is verpleegkundige op een chirurgische afdeling in het UZ Gent.
Charlotte is 29 jaar.
Charlotte kan alles, behalve insuline aanmaken.
Charlotte lacht.
“Dat is het uitgangspunt. I can do anything, except make insulin. Het is een opvallende zin maar ze betekent ook dat ik open kan zijn over diabetes. Openheid heeft vaak te maken met hoe je iets zelf accepteert. Hoe zelfzeker je over iets bent. Als je zelf al stiekem doet, maak je het dan niet vooral nog raarder?”
“Mijn ouders hebben het me zo geleerd. In alle openheid en met een positieve ingesteldheid ben ik opgegroeid. Met diabetes, ja. Sinds mijn 10e. Ik heb al vaak gedacht dat het relatief eenvoudiger is als je de diagnose vroeg krijgt. Als kind. Je geeft het een plaats in je leven en het wordt deel van alles wat er is. Er bestaat geen voor en geen na. Sporten, uitgaan, reizen, werken, leven … ik heb het altijd mét diabetes gedaan.”
“Het is niet erg om op grenzen te botsen, zolang je niet toelaat dat ze je bij voorbaat al begrenzen.”
“Natuurlijk was ik soms het buitenbeentje. Op de lagere school, als studente … Zeker op die momenten voel je de beperkingen. Maar dan vond ik humor vaak een belangrijk instrument. Voor mezelf, en om met een kwinkslag toch iets duidelijk te maken. Een positieve kijk is … tja … positief. En helpt: soms komt geluk eenvoudig naar je toe als je zelf geen drama’s creëert. Daar zit een zekere logica in.”
“Er zijn in een leven met diabetes absoluut drempels te nemen, maar die zijn er wellicht ook in een leven zonder diabetes. Misschien wil ik me net extra bewijzen omwille van diabetes? Soms slaat dat tegen, maar dan weten we dat ook weer. Het is niet erg om op grenzen te botsen, zolang je niet toelaat dat ze je bij voorbaat al begrenzen. Net zoals je het moet durven toegeven als iets te veel is. Dat is zoeken naar een gezonde balans. Ik heb nachtdiensten willen doen om te bewijzen dat diabetes geen obstakel was maar na verloop van tijd moest ik erkennen dat het te zwaar woog. Oké dan.”
“Het betekent niet dat je alles op je eentje moet dragen. Dat je de mindere kanten niet mag laten zien. Openheid is een vorm van zelfbescherming. Openheid betekent ook: sneller eens zeggen dat het lastig is. Uitspreken wat te vaak onuitgesproken blijft. Open zijn stopt niet bij ‘Ik heb diabetes’ maar loopt verder: ‘Ik heb diabetes en soms is dat lastig.’ Openheid werkt in twee richtingen en dan laat je steun toe.”