Emilie Marinissen - Een kennismaking in vier stellingen

Tenzij ik zonder insuline op een onbewoond eiland verzeil, kan ik alles wat iedereen kan.

Emilie Marinissen is een avonturierster. Bij A.S.Adventure, waar ze werkt, maar ook in het leven.

“Dat is zoals met de kip en het ei zeker (lacht)? Ik ga graag kamperen. Gewoon, in een tentje. Hoe dat praktisch in zijn werk gaat? Zoals bij iedereen, mag ik veronderstellen (lacht). Tenzij ik zonder insuline op een onbewoond eiland verzeil, kan ik alles wat iedereen kan. Op een andere manier heb ik het nooit bekeken. Mijn diabetes is geen pijnpunt, geen drempel en geen rem. Hoogstens vraagt het organisatie.”

Diabetes type 1 is bij Emilie ondertussen al langer een compagnon-de-route dan het dat niet was.

“Ik heb diabetes type 1 sinds mijn elfde. Dan groei je daar voor een stuk mee op. Mijn ouders lieten me ondanks de diagnose relatief vrij. Een moeder helpt haar dochter natuurlijk onthouden dat ze haar spullen bij moet hebben maar ik had nooit het gevoel dat me iets ontnomen werd. Ik ging op kamp, deed aan sport en had hetzelfde leven als mijn vriendinnen. Tieners hebben goede en slechte dagen maar ik voelde me niet anders. Nu nog niet. Meestal niet.”  

Emilie is vandaag 27, woont in Edegem, werkt in Hoboken, bokst, doet aan spinning, aan yoga en speelt hockey.

“Twee jaar terug heb ik een woning gekocht en bleek ik een ‘hoger risico’ te zijn. Ik betaal dus iets meer dan veel anderen. En ik weiger me daar druk over te maken. Net zomin als over de sportmomenten die amper regelbare waarden opleveren. Ik neem het er allemaal bij. Van dag tot dag. En daar zitten veel goede dagen bij. Ik vergeet zelf soms dat ik diabetes heb.”

Voor Emilie is diabetes één deel van haar leven. Een deel waar ze open over spreekt.

“Mijn collega’s en vrienden zijn op de hoogte. Net zoals mijn klasgenoten vroeger. Na de diagnose kwam een arts op school een presentatie in mensentaal geven. Dat was destijds een grote hulp. Een puber pubert, maar verder dan een beetje meer schroom om te spuiten ging het niet. Ondertussen heb ik een sensor en een pomp, en geen probleem om ermee om te gaan. Het is zelfs fijn om bij anderen een sensor op te merken! Dat schept een band.”