Linn Reyniers - kleine gelukjes tijdens zwangerschapsdiabetes
Elke maand laten we in 'Volop leven met diabetes' een persoon met diabetes of met diabetes in zijn omgeving aan het woord. Deze maand delen we het verhaal Linn Reyniers. Tijdens haar eerste zwangerschap, van haar kindje Lowen, kreeg ze op 24 weken zwangerschapsdiabetes.
- 32 jaar
- Woont in Dendermonde
- Houdt van muziek, de natuur, haar zoontje Lowen en toekomstige echtgenoot Nathan
- Kreeg zwangerschapsdiabetes op 24 weken
In augustus werd Linn Reyniers (32) de trotse mama van haar zoontje Lowen, samen met haar verloofde Nathan. Vandaag deelt ze het verhaal over haar zwangerschapsdiabetes, een reis die haar leven onverwacht heeft beïnvloed.
“De dag voor 1 mei, een feestdag, kreeg ik telefoon. Dat was een zondag, dus ik dacht dat ik niets ging horen. Toen kwam op 24 weken de diagnose van zwangerschapsdiabetes. Je weet wel dat er zaken kunnen verkeerd lopen, maar zwangerschapsdiabetes was totaal niet in mij opgekomen. Na de eerste suikertest, die wel een klein beetje afwijkend was, was ik wat op mijn hoede, maar ik had mij al voorgenomen dat het niets zou zijn. Ik had een gezonde leefstijl en maakte mij niet al te veel zorgen. Toen kwam de diagnose. Dat was pittig. ”
De dokters vertelden haar dat je zwangerschapsdiabetes misschien niet altijd ziet aankomen, maar er speelt ook een erfelijke factor mee: “In mijn geval is die erfelijke kant ook wel aanwezig. Zowel mijn grootmoeder (aan vader kant) als mijn grootvader en overgrootvader (langs moeder kant) hadden diabetes. Mijn nicht heeft ook zwangerschapsdiabetes gehad. Zij heeft ondertussen ook diabetes type 2 ontwikkeld. Ik kende diabetes in het algemeen dus uit mijn familie en mijn studies, maar verwachtte het alsnog niet bij mijzelf.”
De zwangerschap werd er één van prikken, timen, tellen, aanpassen en plannen, vertelt Linn: “Mijn dagritme zag er opeens heel anders uit. De zoete goesting, die ik net door de zwangerschap meer dan ooit had, werd plots een no go.”
OPVOLGING EN EEN HOUVAST
Gelukkig vond Linn wel ondersteuning bij familie, vrienden en zorgprofessionals: “Eén van mijn vriendinnen en mijn mama zijn diabeteseducator, dus zij konden mij in het begin op weg helpen. Verder had ik vooral een goede opvolging bij de diëtiste. Zo had ik een app die gelinkt was aan mijn prikapparaat en daar gaf ik alles in wat ik gegeten had. Mijn avondeten woog ik af en ook mijn tussendoortjes werden zorgvuldig uitgekozen. Ik ben nogal perfectionistisch in het leven, maar dat gaf mij wel de nodige structuur”, vertelt Linn.
PROJECT ZOET ZWANGER
De ervaring van zwangerschapsdiabetes gaf haar ook een blik op een leven met diabetes, aldus Linn: “Ik denk dat veel mensen diabetes onderschatten. Vooral de sociale aangelegenheden zijn super moeilijk, zoals bijvoorbeeld afspreken bij vrienden thuis of op restaurant gaan. Je kan beter geen dessert kiezen want er staat zelden een dessert op de kaart dat eigenlijk geschikt is volgens jouw dieet. In de aanloop naar de zomer was het ijsjesweer en dan had ik daar zin in. Gelukkig hebben we niet ver van ons een crèmerie die ook ijsjes maakt met Zùsto (suikervervanger). Op die manier kon ik toch wat meegenieten. Zo ging ik altijd op zoek naar alternatieven om mijn zwangerschapsdiabetes in te plannen en een plaats te kunnen geven in mijn leven. Dat was erg moeilijk. Ik heb er al vaak over nagedacht wat ik zou doen, moest ik het in de toekomst krijgen. Ik denk dat het heel moeilijk is om te beseffen wat diabetes inhoudt, tot je het meegemaakt hebt.”
Vrouwen met zwangerschapsdiabetes hebben 30 tot 50% kans om binnen 5 à 10 jaar diabetes type 2 te ontwikkelen. Daarom coördineert Diabetes Liga het project Zoet Zwanger. Met Zoet Zwanger wil de Diabetes Liga vrouwen, na zwangerschapsdiabetes, begeleiden om het risico op diabetes type 2 te voorkomen.
Ook Linn registreerde haar via het ziekenhuis in het project Zoet Zwanger: “In het ziekenhuis registreerde de zorgprofessional mij voor Zoet Zwanger. Ze vertelde mij dat er een jaarlijkse herinneringsbrief zou zijn. Die test is voorlopig goed en ik blijf erg voorzichtig, dus ik ben blij met de informatie die ik krijg. Het risico van diabetes zit ergens in mijn achterhoofd, maar ik probeer mijzelf daar niet te veel door te laten afschrikken. Je moet verder en je moet positief blijven. Ik kan echt van de kleine dingen genieten nu, omdat ik besef hoe anders het kan zijn.”
Foto’s: Elien De Ridder, Axelle Hougardy en Jenti Verbeke
